Στα μονοπάτια της Μακρινίτσας μαθητές/τριες του 10ου Γυμνασίου Βόλου

Τη Μακρινίτσα, το «μπαλκόνι του Πηλίου», όπως την ονόμασε ο Ελευθέριος Βενιζέλος που την επισκέφθηκε το 1934, επέλεξαν για την εξόρμησή τους στη φύση μαθητές/τριες και εκπαιδευτικοί του 10ου Γυμνασίου Βόλου τη Δευτέρα 12 Μαϊου 2025.

Η Μακρινίτσα, έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός απολύτου προστασίας, είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στις δυτικές πλαγιές του Πηλίου, στο βόρειο κομμάτι του Βόλου κι έχει πλούσια παράδοση και μοναδικό φυσικό τοπίο. Το όνομα του χωριού δόθηκε από μια μονή που χτίστηκε στο Πήλιο λίγο μετά την πρώτη άλωση της Πόλης. Ο πλούσιος γαιοκτήμονας Κωνσταντίνος Μαλιασηνός ίδρυσε τη μονή της Θεοτόκου Οξείας Επισκέψεως ή Μακρινιτίσσης και γύρω από τη μονή άρχισε να φτιάχνεται ένας μικρός οικισμός που πήρε το όνομα της, Μακρινίτσα. 

Κάνοντας μια βόλτα μέσα στα όμορφα πέτρινα καντούνια της Μακρινίτσας μαθητές  μαθήτριες και συνοδοί εκπαιδευτικοί πέρασαν την πλατεία Μπράνη, στην είσοδο του χωριού, που έχει χαρακτηριστεί ως ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, και θαύμασαν τα διώροφα-τριώροφα αρχοντικά με τους χοντρούς πέτρινους τοίχους, τις πέτρινες στέγες και τα πολλά παράθυρα στον πάνω όροφο, χαρακτηριστικό που μαρτυρά την αρχιτεκτονική της οθωμανικής περιόδου, που υπήρξε έντονη στο συγκεκριμένο τόπο.

Έμαθαν για το δίκτυο των καλντεριμιών της Μακρινίτσας, που αποτελούν σημαντικό και καλοδιατηρημένο δείγμα παραδοσιακής κατασκευής από Ηπειρώτες μάστορες, που η τεχνική του τείνει να εξαφανισθεί στις μέρες μας. Το φάρδος τους είναι όσο ένα άλογο με τα φορτώματά του και το σκαλοπάτι τους όσο ένας μέσος ανδρικός διασκελισμός. Η φιδογυριστή διαδρομή της βασικής ραχοκοκαλιάς τους εξομαλύνει την υψομετρική διαφορά ανάμεσα στη νότια συνοικία Κουκουράβα και στη βορειότερη, του Κακουνά.

Στην κεντρική πλατεία, επισκέφτηκαν ένα από τα πιο γνωστά καφενεία της περιοχής που η φήμη του έχει βγει εκτός Ελλάδας, γιατί εκεί υπάρχει τοιχογραφία που φιλοτέχνησε ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος το 1910-11. Η σύνθεση της τοιχογραφίας περιγράφει  γλέντι στο στρατόπεδο του Κατσαντώνη μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον, με ένα ποταμάκι στο κάτω τμήμα της. Κυρίαρχη φιγούρα, ο Κατσαντώνης ξεχωρίζει από τους συντρόφους του, λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους του, ενώ έχει στα πόδια του όπλο και παίζει ταμπουρά. Να αναφέρουμε πως το κτήριο πλέον έχει χαρακτηριστεί ιστορικό, διατηρητέο μνημείο. Στην πλατεία, επίσης,  μαθητές και εκπαιδευτικοί θαύμασαν τη μαρμάρινη κρήνη “Λιοντάρια”, ή “Αθάνατο νερό”, του 1809 και επισκέφτηκαν τη εκκλησία του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου του 1792 με λιθανάγλυφα του λαϊκού γλύπτη Θεοδόσιου.

Τέλος, στη συνοικία της Παναγίας, οι μαθητές/τριες επισκέφτηκαν τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που χτίστηκε αρχικά το 1767 και ανακαινίστηκε το 1963 με αξιόλογα  λιθανάγλυφα από την παλιά μονή.

Συνοδοί εκπαιδευτικοί: Ανδριανή Τσαρουχά, Βάσω Σταματοπούλου, Ευαγγελία Ντάφου, Ειρήνη Καλιοντζή, Παναγιώτης Κερασιώτης.